İki yıl geçen aradan sonra, Netflix serisi The Umbrella Academy nihayet 3. Sezon için geri döndü. İkinci kıyametlerini önledikten sonra, işlevsiz aile 1963’ten günümüze dönerken daha fazla zamanda yolculuk macerasına atılır.
1963’ta geçen bir dönemin ardından günümüzün alternatif versiyonuna geri dönen Hargreeve’ler, değiştirildiklerini keşfederler. Elbette, bu tam olarak dünyanın sonu değil, ancak en sevdiğimiz işlevsiz ailemiz için işler iyi gitmiyor. Geçen sezon 1963’te babalarıyla yüzleşmeleri, yanlışlıkla geleceği değiştirdi ve babaları Reginald Hargreeves, bildiğiniz gibi Hargreeve’leri benimsememeye karar verdi. Bunun yerine, ilk kez ikinci sezonun sonunda görülen Serçe Akademisi’ni oluşturmaya devam eden yedi süper güçlü çocuktan oluşan farklı bir seti seçti.
Geçen sezon baştan çıkarıcı bir şekilde alay edilse de, Serçeler maalesef biraz karikatürize. Bunu yapmak için yaklaşık sekiz saatlik çalışma süresine sahip olmasına rağmen, tek boyutlu antagonistik cephelerinin altını tam olarak araştırma şansı olmuyor.
Yeni karakterlere veya iç çekişmelerine çok derinden bakmak zorlaşıyor ve Serçelerle geçirilen zaman, orijinal Hargreeves’e geri dönene kadar saat izliyormuş gibi geliyor. Sonuç olarak, ilerleme hızı her yerde sona erer ve çok daha fazla duygusal ağırlık taşıyan belirli olaylar çok hızlı bir şekilde yok olur.
Bununla birlikte özellikle orijinal Hargreeves söz konusu olduğunda ilginç karakter vuruşları var. 1963’ü geride bırakmanın etkileri, özellikle yas tutacak en çok olanlar Viktor (Elliot Page) ve Alison (Emmy Raver-Lampman) tarafından derin bir şekilde hissediliyor. Alison, Dallas’ta sivil haklar aktivisti Ray (Yusuf Gatewood) ile evlendi ve yüzyılın ortalarında Güney Amerika’da Siyah olmayan kardeşlerinden çok farklı bir hayat yaşadı. Ailesinden, evinden ayrılmanın ve birinci sezondaki hesaplaşmasından sonra sesini kaybetmenin yanı sıra ırkçılığın, ayrımcılığın ve polis vahşetinin yükünü çekti. Onun kederi ve travması bu sefer çok fazla ağırlık taşıyor.
Sezonun ana sorunu genel bir odaklanma eksikliğidir umut verici bir başlangıca rağmen sinir bozucu bir şekilde tutarsız, açılış bölümü doğrudan yeni bir kaotik maskaralık yığınına dönüşüyor. Seri, ivmeyi sürdürmek için mücadele ediyor ve bu da sezon ortasında bir karışıklığa yol açıyor. Son üç bölüm, her şeyin nihayet bir araya geldiği yerdir ve sekizinci bölüm özellikle dikkate değerdir.
Hargreeve’lerle çok ihtiyaç duyulan kaliteli zaman ayıran bir tür şişe bölümü. Bu işlevsiz ailenin perde arkasına göz attığımızda serinin en güçlüleri ve 3. Sezon genellikle bu anları aksiyon zaman ve uzay paradokslarının nasıl çalıştığına dair karmaşık açıklamalar için unutur karakterlerden ziyade olay örgüsüne fazla odaklanır. Kahramanların sudan çıkmış bireysel deneyimleriyle boğuştukları için çok daha fazla olan 2. Sezonla karşılaştırıldığında, 3. Sezon eksik kalıyor.
Serinin zayıf halkası Serçeler. İlk girişleri oldukça eğlenceli olsa da, kısa sürede oldukça sıkıcı ve rahatsız edici hale geliyorlar ve genel olarak kendilerini tek boyutlu derinlikten yoksun hissederler. Söyledikleri ve yaptıkları her şey onların klişe kötü adamlar olarak görülmesine neden oluyor ve buda, dizi ilerledikçe (özellikle Ben’in durumunda) bir şekilde düzeltilirken, ekranda oldukları her zaman biraz daha az heyecan verici hissettiriyor.
Elbette olay örgüsünde gelişmeler var ama The Umbrella Academy’deki sürprizler bile biraz tahmin edilebilir. Bu, hiçbir şeyin kesin olmadığı ve şu anki en küçük eylemlerin gelecekte en büyük sonuçlara yol açacağı hakkında bir gösteri, ancak 3. Sezon heyecan verici bir potansiyele sahip olsa da, nihayetinde nasıl çözüldüğü biraz fazla zevkli ve mantıklı geliyor.
Kapanış
Muhtemelen en iyi bölüm, sadece kardeşler arasındaki birçok sohbet ve Reginald’ın muhteşem konuşması olsa bile, “Dünyanın Sonundaki Düğün” idi. Ancak gösterinin hızı çizgi romanları çoktan geride bıraktığı için bilinmeyenlere doğru ilerliyoruz.
